Faneproduksjon....

Tida i Stakaldefossen vart utruleg

produktiv. I tillegg til alle "trekub-

bane" vart det laga ni faner. Eg

tegna og klipte og Sigrun sydde

Gamle "kunstar" vart tekne fram igjen.

Men sju år i Stakaldefossen var sovisst

ikkje heilt bortkasta. Gamle hobbyar
vart tekne fram igjen, og bjørkekubbar

frå nabolaget fekk gjenomgå ei viss om-

forming ved hjelp av gummiklubbe og

hoggjarn.

Stakaldefossen Kraftverk

Å komme her var litt av ein

overgang. Frå godt ordna for-

hold til nesten berre rot. Det

var arbeidsforhold som låg

utanfor overeinskomstar og

arbeidsmiljølov. Med nesten

20 år som tillitsmann fekk eg

høyre at arbeidsmiljølova ikkje

kunne brukast for ho passa

ikkje. Men med hjelp av arbeids-

tilsyn og forbund so fekk vi den

til å passe tilslutt.

Meir Åskåra

Jobben i Åskåra varte knapt eit

år. Etter nokre telefon samtaler

og eit møte med bedriftstyret på

Sandane der det kom fordagen

at dei hadde tiltenkt meg ein

stilling eg ikkje følte meg "vok-

sen "nok for.

Å då Sigrun ikkje stortrivdes

i Ålfoten, vart det til at eg skulle

søkje på ein ledig jobb i Stakaldefossen .

Og slik vart det.

Sigrun fekk seg butikkjobb i Førde.

Åskåra kraftverk

Inngangspartiet til Årskåra kraftverk.

Stasjonen ligg ca. 1 km. inne i fjellet.

Utviklinga gjekk vidare

Luftforureinga auka enormt. For mitt vedkommande vart det helseproblem, bihuleproblem, høgt blotrykk og masse småproblem. Bedriftslegen meite at tolegrensa var nådd, so han anbefalte å søkje meg vekk frå Svelgen mens eg endå hadde litt helse att. I Ålfoten var Åskorutbygginga i gong å der var det bruk for folk av "min type" so det var berre å komme, so vi flytta dit hausten 1972.